Na prachtige weken met mijn ouders zette ik mijn reis voort richting het zuidelijke deel van Albanie. Het weer werd steeds slechter, het is tenslotte  hartje winter. Ik heb besloten dat ik op 1 plek wilde blijven totdat het weer het toelaat om weer op de fiets te stappen. Aangekomen in Sarandë vond ik hostel Hasta La Vista als verblijf.

Kort na mijn aankomst kreeg ik een hardnekkig griepje. Gedurende dat ik ziek was startte ik met zoeken naar een plek om de winter door te komen. Ik was op zoek naar een plek in Griekenland waar ik vrijwilligerswerk zou kunnen doen op een boerderij of iets dergelijks. In de tussentijd groeide er een mooie band tussen mij en de gastheer van hostel Hasta la Vista, Albano. Hij vertelde mij dat hij plannen had om een bar te bouwen in de kelder van het hostel. De bar zou gebouwd moeten worden door middel van het hergebruiken van materiaal als, hout, metaal, flessen, autobanden en meer. Roep maar en we gebruiken het waarschijnlijk. Dit maakte mij als ecologisch reiziger erg enthousiast (wat vrij gemakkelijk gebeurd) en ik had eigenlijk mijn vrijwilligerswerk en plek om te verblijven gevonden. We kwamen overeen dat ik mee kon helpen aan het “bar project” en daarmee een gratis verblijf kreeg.

Dit soort gelegenheden, onverwachte, en vriendelijkheid overkomen mij vrij regelmatig tijdens mijn reis. Het avontuur DreamCycle heeft mij geleerd dat aanpassing aan de situatie en het laten gebeuren het beste werkt. Ondanks dat de vraag door mijn hoofd blijft spoken waarom ik niet kan plannen en mijn reis soms chaotisch verloopt. Ik word mij er steeds meer bewust van het belang dat ik mij moet overgeven aan het moment tijdens mijn reis. Het volgen van de natuurlijke flow van situaties en mogelijkheden laten mij genieten, begrijpen en accepteren van het leven op dat moment. Reizen op deze manier betekend dat mijn keuzes en snelheid waarmee ik reis gebaseerd zijn op deze flow en hierdoor is het niet mogelijk om snel, gestructureerd en gepland schema te reizen. Zoals mijn griepje en het weer mij dwongen om rustig aan te doen, liet het mijn inzien dat ik geniet van deze manier van reizen.
Ik heb geen idee hoe ik mij voel over 2 dagen, ik zie geen reden om vooruit te plannen omdat er prachtige dingen gebeuren in het moment. Dus inplaats van vooruit denken en proberen mij aan mijn plannen te houden, wat mijn waarschijnlijk onbewust zou maken van de mooie dingen die er om mij heen gebeuren, ik neem de tijd en geniet van alle dingen die op mijn pad komen. Dit zorgt voor een enorme vrijheid! Vrijheid om te doen wat goed voelt en wat mij gelukkig maakt.

Het klinkt zo makkelijk maar in ons dagelijks leven is het niet zo makkelijk om het “go with the flow” na te leven. Omdat onze tijd wordt beïnvloed door werk, sociale omgeving en vrienden en familie. Onze keuzes zijn vaak gebaseerd op rationeel denken inplaats van gevoel en de natuurlijke flow van het leven. We proberen het leven te berekenen en leggen de “wat als” , “doen of niet doen” op een weegschaal. Maar naar mijn inziens werkt het leven niet op die manier omdat onze berekeningen worden nutteloos zodra er iets kleins veranderd, veranderd alles.

Gedurende mijn reis in Zuid-Amerika (1,5 jaar geleden) waren er een hoop momenten dat ik geen beslissing kon maken. Wil ik naar links, rechts, blijven of verder reizen? Mijn gevoelens werden onderdrukt door rationeel denken en de vele opties om uit te kiezen. Ik vond een oplossing om bij mijn gevoel te komen zelfs voor de kleinste “probleempjes”. Ik nam een muntje en gaf elke kant een richting, bestemming enzovoort. Bijvoorbeeld ‘kop’ reizen naar het oosten en ‘munt’ naar zuiden. Ik gooi het muntje op en wanneer hij valt op munt (naar het zuiden), ik voel teleurstelling. Het gevoel van teleurstelling verteld mij wat ik eigenlijk echt wil en in dit geval zou ik dan richting het oosten gaan inplaats van het zuiden. Dit trucje heeft mij geholpen keuzes te maken gebaseerd op gevoel inplaats van rationeel denken. Nu heb ik het muntje niet meer nodig en kan ik gemakkelijk keuzes maken gebaseerd op gevoel.

Ik geloof dat alles natuurlijker verloopt wanneer je echt doet wat je leuk vind en dit valt te leren door bijvoorbeeld dit trucje en er zo achter te komen wat je echt leuk vind. Door dit te doen heb ik de gelegenheid om naar links, rechts, boven en onder te gaan op mijn weg zonder geforceerd in een rechte lijn te reizen. Omdat ik de reis met een open blik en minset wat mij de gelegenheid geeft om mensen te ontmoeten en nieuwe en onverwachtse dingen mee te maken. Door mijn pad te volgen ervaar ik nieuwe en mooie dingen, maar ook negatieve en slechte ervaringen. Al geloof ik niet helemaal in slechte ervaringen, een slechte ervaring kan denk ik worden gezien als een hard les in het leven. Het is als een zaadje, je kan hem planten en het wil uiteindelijk groeien tot een grote boom op een dag. Dat kan morgen van start gaan, over een maand of over een jaar dat maakt niet uit, zeker is dat hij zal groeien. Dus iets wat nu misschien een slechte ervaring lijkt kan je misschien later iets laten realiseren en verlichting geven.

Ik ben dankbaar voor de lessen die het leven mij gegeven heeft, ondanks dat het soms lang duurde voordat ik mij dit realiseerde. Ik leer nog steeds van dingen die misschien al tijden geleden zijn gebeurd. Door in te zien wat de boodschap achter deze harde lessen is waardeer ik het leven nog meer. Leukemie was voor mij verreweg de zwaarste ervaring uit mijn leven. Toentertijd had ik geen idee wat mij overkwam, maar het is heeft mijn kijk op het leven veranderd. Het duurde 17 jaar om de daadwerkelijk impact te realiseren.  

Als een 12 jarig jongetje werden al mijn dromen verpulverd. Van de ene dag op de andere was het niet meer mogelijk om te doen wat ik echt leuk vond,. Het was niet mogelijk om openbare ruimtes te bezoeken (vanwege besmettingsgevaar), naar school te gaan en te sporten. Fysiek en mentaal had ik al het vertrouwen in mezelf verloren. Ik realiseer nu dat het vertrouwen terugwinnen ook te maken heeft met angst. Angst voor het onbekende, het stemmetje in mijn hoofd die zegt “maar wat als”. Dit stemmetje zorgde ervoor dat ik rationeel dacht en mij tegen hield om dat te doen wat ik eigenlijk echt wilde. Reizen maakt mij gelukkig en geeft mij de gelegenheid om mij te ontwikkelen en te geloven in mezelf.

Ik realiseer mij nu dat niet alleen hoop sterker is dan angst maar dat ook vertrouwen angst doet verdwijnen. Ik gun iedereen op de wereld hetzelfde gevoel van geluk zonder angst. En in het bijzonder degene die vechten voor hun leven, voor hun dromen in het Prinses Máxima Centrum.
Alsjeblieft DONEER en geef hen de kans om hun dromen na leven!